Blaszki amyloidowe

Blaszki amyloidowe, blaszki (płytki) starcze (ang. senile plaques) – zmiany strukturalne obserwowane w wielu chorobach neurodegeneracyjnych, m.in. w chorobie Alzheimera. Składają się z amyloidu, dystroficznych neurytów oraz komórek astrogleju i mikrogleju^[1].

Według klasyfikacji Wiśniewskiego i Terry′ego (1973) wyróżnia się^[2]:

blaszki prymitywne
blaszki atypowe
blaszki wypalone

Blaszki neurytyczne najlepiej widoczne są w metodach impregnacyjnych, takich jak metoda Bodiana, Gallayasa albo Bielschowsky’ego. Słabo widać je w rutynowym barwieniu H-E.

Również z amyloidu składają się blaszki dyfuzyjne, są one jednak pozbawione neurytów. Inne nazwy blaszek dyfuzyjnych to blaszki A, blaszki typu 3, depozyty paraamyloidowe, preblaszki.

↑ Paweł P Liberski, Wielisław Papierz, Wojciech Kozubski, Iwona Kłoszewska, Mirosław Jan Mossakowski: Neuropatologia Mossakowskiego. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2005, s. 498–505. ISBN 83-89309-63-7.
↑ Wiśniewski H.M., Terry R.D. Morphology of the aging brain, human and animal. „Progress in Brain Research”. 0 (40), s. 167–186, 1973. DOI: 10.1016/S0079-6123(08)60686-X. PMID: 4371053.

[1] Paweł P Liberski, Wielisław Papierz, Wojciech Kozubski, Iwona Kłoszewska, Mirosław Jan Mossakowski: Neuropatologia Mossakowskiego. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2005, s. 498–505. ISBN 83-89309-63-7.

[2] Wiśniewski H.M., Terry R.D. Morphology of the aging brain, human and animal. „Progress in Brain Research”. 0 (40), s. 167–186, 1973. DOI: 10.1016/S0079-6123(08)60686-X. PMID: 4371053.

[1]

[2]